ای کاش اینجا بخار بود ...یادداشت روزانه (محمد قربانی رضایی)

دیگر نمی توانم داستانی بنویسم، قصه ای بگویم یا چیزی را روایت کنم. فقط می توانم حس کنم، ای کاش الکلی بودم و تا می توانستم جگرم را بسوزانم و عربده بکشم،

رمان(من منچستر یونایتد را دوست دارم) اثر (مهدی یزدانی خرم).

محمد حسن شهسواری :
من از جهت وجوه زیبا شناسی، رمان ( من منچستر یونایتد را دوست دارم) را یکی از موفق ترین رمانهای دهه گذشته می دانم، چرا که مهدی یزدانی خرم با توانایی خود در استفاده از تکنیکهای روایی، همچون بردن رمان در شیوه ی روایت یا نحوه گفتن (telling) ، که بهترین روش برای تجمیع اتفاقات زیاد است. به خوبی توانسته به لحاظ ادبی رمانی درجه یک بیافریند.

چرا محاکمه کافکا را خواندم ؟

نشان دادن و گفتن در محاکمه کافکا:

توی تاکسی (ژوزف ک) به یاد آورد که متوجه رفتن سرپرست و پلیس ها نشده بود – سرپرست حواس او را از سه کارمند بانک پرت کرده بود و حالا کارمندهای بانک باعث بی توجهی او به سرپرست شده بودند. این حالت نشان می داد که ک چندان حواس جمعی ندارد ...

سامرست موآم ( به ترجمه و کوشش لیلا نصیریها)

  سامرست موآم معتقد بود سواحل آفتابی فرنچ ریویرا جان می دهد برای آدمهای مشکوک: استخر پارتی، مواد مخدر، شیشه های شامپاین و دلبری های شبانه. هر کس به ملاقات اش می رفت، از میزان انحطاطش حیرت می کرد.موآم روابط عاشقانه فراوان داشت، این جنس و آن جنس هم سرش نمی شد.

آقای کوئلیو چرا و چگونه می نویسید؟

کوئلیو، نویسنده هیچ وقت نمی داند درباره چه می نویسد. وقتی چیزی را خلق می کنیم، به بخش مادینه وجودمان بسیار نزدیک می شویم، به همان شیوه ای که زن نمی داند بچه درون شکمش، چشم و گوش و بینی و دهان دارد.

پاتریشیا های اسمیت، طراحی و نوشتن داستان های معمایی

تفسیر کردن در داستان:
پاتریشیا های اسمیت، برای بیان موضوعی و یافتن نمونه ای، تمام داستانهایی را که در سال گذشته در مجله معمایی الری کویین خوانده جستجو می کند، اما دچار تعجب و کمی افسردگی می شود

میلان کوندرا، نظریه امکان، هستی عرصه امکانات بشری است

رمان اعترافات نویسنده نیست. بلکه کاویدن زندگی بشری در دامیست که جهان نام دارد.

ایوان تولستوی از نوادگان لئو تولستوی، در همه تاریخ بشریت هیچ پیشرفتی در فکر کردن انسان رخ نداده است.

- آقای تولستوی، رازمند بارتلت در کتابش می نویسد اگر مردم می خواهند، بفهمند در گذشته چه رخ داده است، باید داستانهای کلاسیک را بخوانند، شما با این موافقید ؟

نامه ای به دوست ...

خنده و فراموشی(به قلم محمد قربانی رضایی)

میدانی چطور است دوست من؟ همیشه مثل امروز مثل اکنون ذهنم از موضوعات مختلف خالی نیست. دچار فراموشی نمی شوم و بی دغدغه و کرخت و بی حس به خواب نمی روم. امروز بسیار خوابیده ام و حالا که برخاسته ام کما فی السابق از این بابت احساس خشم و عصبیت نمی کنم

رمان (سانسور یک داستان عاشقانه ایرانی) از شهریار مندنی پور

بکار گیری سبکی رایج در آمریکا در زمینه داستان به نام (دخالت نویسنده در متن) توسط شهریار مندنی پور در رمان (سانسور یک داستان عاشقانه ایرانی) و مورد اقبال واقع شدن آن در سطح آمریکا: